ଲଦ୍ଦାଖ ଓ କେରଳ : ଭାରତରେ ବିବିଧତା
 |
ଲଦ୍ଦାଖର ହେମିସ ମଠର ଚିତ୍ର (୧୮୭୬ ମସିହା)
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍ |
ଲଦ୍ଦାଖ ଜାମ୍ମୁ
ଓ
କାଶ୍ମୀର ରାଜ୍ୟର
ପୂର୍ବଭାଗରେ
ଅବସ୍ଥିତ
ପର୍ବତାଞ୍ଚଳର
ଏକ
ମରୁଭୂମି
।
ଏଠାରେ
ବହୁତ
ଅଳପ
ଭାବରେ
ଚାଷବାସ
ସମ୍ଭବ
।
କାରଣ
ଏହି
ଅଞ୍ଚଳରେ
ପ୍ରାୟତଃ
ବରଷା
ହୁଏ
ନାହିଁ
।
ବରଷଯାକର
ଅଧିକାଂଶ
ସମୟ
ଭୂଇଁ
ବରଫରେ
ଢାଙ୍କି
ହେଇଥାଏ
।
ଏହି
ଅଞ୍ଚଳରେ
ବହୁତ
କମ
ପ୍ରକାରର
ଗଛବୁରୁଛ
ଉଧେଇପାରିବେ
।
ଖରାଦିନେ
ତରଳୁଥିବା
ବରଫ
ଉପରେ
ହିଁ
ଲୋକମାନେ
ନିଜର
ପିଇବା
ପାଣି
ପାଇଁ
ନିର୍ଭର
କରନ୍ତି
।
ଏଠାକାର
ଲୋକେ
ମେଣ୍ଢା
ପୋଷନ୍ତି
।
ଏହି
ମେଣ୍ଢାଗୁଡ଼ିକ
ଏକ
ବିଶେଷ
ପ୍ରକାରର
ମେଣ୍ଢା
କାରଣ
ଏମାନଙ୍କର
ରୁମରୁ
ପଶ୍ମିନା
ଉଲ ମିଳେ
।
ଏହି
ଉଲ ର
ଚାହିଦା
ବହୁତ
।
ପଶ୍ମିନାରୁ
ବୁଣାହୋଇଥିବା
ଚାଦରର
ଦାମ
ବହୁତ
ବେଶୀ
।
ଲଦ୍ଦାଖର
ଲୋକମାନେ
ଏହି
ମେଣ୍ଢାଙ୍କର
ଉଲ କୁ
ଅତି
ଯତ୍ନର
ସହିତ
ସଙ୍ଗ୍ରହ
କରନ୍ତି
।
ଏହି
ଉଲକୁ
ସେମାନେ
କାଶ୍ମୀରର
ବେପାରୀମାନଙ୍କୁ
ବିକନ୍ତି
।
ପଶ୍ମିନା
ଚାଦର
କାଶ୍ମୀରରେ
ହିଁ
ବୁଣାଯାଏ
।
ଲୋକେ
ପ୍ରାୟତଃ
ମାଂସ
ଖାଆନ୍ତି
ଓ
ଦୁଗ୍ଧଜାତ
ପଦାର୍ଥ,
ଯଥା
ଛେନା
ଓ
ଲହୁଣୀ
ଆଦି
ଖାଆନ୍ତି
।
ପ୍ରତ୍ୟେକ
ପରିବାରର
କେତୋଟି
ଲେଖାଏଁ
ଛେଳି,
ଗାଇ
ଓ
ଜୋ
( ଏକ
ପ୍ରକାରର
ଚମରୀ
ଗାଇ)
ଥାଏ
।
ଲଦ୍ଦାଖ
ଗୋଚିଏ
ମରୁଭୂମି
ନିଶ୍ଚୟ । ମାତ୍ର
ତାହାର
ମାନେ
ଏହା
ନୁହେଁ
ଯେ
ଏଠାକୁ ବେପାର
ବଣିଜ
କରିବା
ପାଇଁ
ବେପାରୀମାନେ
ଆସୁନଥିଲେ
।
ଏହି
ଅଞ୍ଚଳ
ଗୋଟିଏ
ଭଲ
ବୈପାରିକ
ରାସ୍ତା
ଭାବରେ
ଅତୀତରେ
ଜଣାଶୁଣା
ଥିଲା
।
କାରଣ
ଲଦ୍ଦାଖରେ
ଅନେକ
ଘାଟିରାସ୍ତା
ଅଛି
ଯାହା
ଦେଇ
ଆଜିକାଲିର
ତିବ୍ବତକୁ
କାର୍ୱାଁ
ଯାଉଥିଲା
।
ଏହି
କାର୍ୱାଁରେ
ଲୁଗାପଟା,
ମସଲା,
କଞ୍ଚା
ରେଶମ
ଇତ୍ୟାଦି
ବୁହାହୋଇ
ନିଆଯାଉଥିଲା
।
ବୌଦ୍ଧ
ଧର୍ମ ତିବ୍ବତ ଦେଇ ଲଦ୍ଦାଖରେ
ପହଞ୍ଚିଲା । ଲଦ୍ଦାଖକୁ କୁନି
ତିବ୍ବତ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଚାରିଶହ
ବରଷ ପୂର୍ବେ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ଇସଲାମ
ଧର୍ମର ପ୍ରସାର ଆରମ୍ଭ ହେଲା ।
ଏବେ ଏଠାରେ ବଡ଼ ଆକାରରେ ମୁସଲମାନ
ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଲୋକେ ମଧ୍ୟ ଦେଖିବାକୁ
ମିଳନ୍ତି । ଲଦ୍ଦାଖରେ ମୌଖିକ
ଭାବରେ ପ୍ରଚଳିତ ଗୀତ ଓ କବିତାର
ଏକ ସମୃଦ୍ଧ ପରମ୍ପରା ପ୍ରଚଳିତ
ଅଛି । ତିବ୍ବତୀୟ ଜାତୀୟ ପୁରାଣ
କେଶର ଗାଥାର ସ୍ଥାନୀୟ ସଂସ୍କରଣ
ଲଦ୍ଦାଖରେ ପ୍ରଦର୍ଶିତ ଓ ଗାୟନ
କରାଯାଏ ।
କେରଳ
ଦେଶର ଦକ୍ଷିଣ ପଶ୍ଚିମ କୋଣରେ
ଅବସ୍ଥିତ ଏକ ରାଜ୍ୟ । ଏହାର ଗୋଟିଏ
ପଟେ ପାହାଡମାଳା ତ ଅନ୍ୟ ପଟେ
ସମୁଦ୍ର । ଏହି ରାଜ୍ୟରେ ପର୍ବତମାନଙ୍କରେ
ଗୋଲମରିଚ,
ଲବଙ୍ଗ
ଓ ଡାଲଚିନି ଆଦି ମସଲା ଚାଷ କରାଯାଏ
। ଏହି ମସଲାଗୁଡ଼ିକ ପାଇଁ ଏହି
ଅଞ୍ଚଳ ପ୍ରତି ବ୍ୟବସାୟୀମାନେ
ସର୍ବଦା ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଆସିଛନ୍ତି
। ଇହୁଦୀ ଓ ଆରବ ବେପାରୀମାନେ
ଏଠାକୁ ସବୁଠୁ ଆଗେ ଆସିଥିଲେ ।
ଯୀଶୁଙ୍କର ଧର୍ମଦୂତ ସନ୍ଥ ଥମା
ଏଠାକୁ ପାଖାପାଖି ଦୁଇ ହଜାର ବରଷ
ଆଗରୁ ଆସିଥିବାର ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ
। ତାଙ୍କୁ ଭାରତକୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମର
ଆଗମନ ପାଇଁ ଶ୍ରେୟ ମଧ୍ୟ ଦିଆଯାଏ
।
ଅନେକ
ଆରବ ବଣିକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସି
ଏଠାରେ ବସବାସ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ
। ଇବନ ବତୁତା ନାମକ ପ୍ରସିଦ୍ଧ
ପରିବ୍ରାଜକ ମଧ୍ୟ ସାତଶହ ବରଷ
ଆଗରୁ ଏଠାକୁ ଭ୍ରମଣକରିବାକୁ ଆସି
ଏଠିକାର ଅନୁଭୂତି ବିଷୟରେ ଏକ
ଭ୍ରମଣ କାହାଣୀ ଲେଖିଥିଲେ ।
ସେଥିରେ ସେ ସ୍ଥାନୀୟ ମୁସଲମାନମାନଙ୍କର
ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟା ବିଷୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା
କରି କୁହନ୍ତି ଯେ ସେମାନେ ଏକ
ସମ୍ମାନାଷ୍ପଦ ଭାବରେ ଜୀବନଯାପନ
କରୁଥିଲେ । ଯେତେବେଳେ ଭାସ୍କୋଡିଗାମା
ୟୁରୋପରୁ ଭାରତକୁ ସିଧା ସାମୁଦ୍ରିକ
ପଥର ଆବିଷ୍କାର କଲେ,
ସେତେବେଳେ
ତାଙ୍କର ଜାହଜ ଆସି କେରଳ ଉପକୁଳରେ
ହିଁ ଲାଗିଲା ।
ଏହି
ସବୁ ନାନାଦି ଐତିହାସିକ ପ୍ରଭାବଗୁଡ଼ିକ
ଯୋଗୁଁ କେରଳର ଲୋକେ ଇହୁଦୀ ଧର୍ମ,
ଇସଲାମ,
ଖ୍ରୀଷ୍ଟଧର୍ମ,
ହିନ୍ଦୁଧର୍ମ
ଓ ବୈଦ୍ଧଧର୍ମ ଆଦି ଅନେକ ଧାର୍ମିକ
ପରମ୍ପରାର ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି ।
ଏଠାରେ
ପ୍ରଚଳିତ ମାଛମରା ଜାଲ ଚୀନ ଦେଶର
ଜାଲ ପରି ଦୁଶେ ଓ ଏହାକୁ ଚୀନା-ଭାଲ
ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଏପରିକି ଛଣାଛଣି
ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଥିବା
ବାସନକୁ ଚୀନାଚଟ୍ଟି କୁହାଯାଏ
। ଏହା ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ଯେ ଚୀନ
ଶବ୍ଦଟି ଚୀନ ଦେଶରୁ ହିଁ ଆସିଛି
। ଏଠିକାର ଉର୍ବର ମାଟି ଓ ଜଳବାୟୁ
ଧାନ ଚାଷ ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ । ଏଠିକାର
ଅଧିକାଂଶ ଲୋକେ ଭାତ,
ମାଛ
ଓ ପନିପରିବା ଖାଆନ୍ତି ।
ନିଜର
ଭୌଗଳିକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରୁ
କେରଳ ଓ ଲଦ୍ଦାଖ ପରସ୍ପରଠାରୁ
ଅଲଗା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦୁଇଟି
ଅଞ୍ଚଳର ଇତିହାସରେ ଆମେ ବିବିଧ
ସାଂସ୍କୃତିକ ପ୍ରଭାବର ସ୍ପର୍ଷ
ଦେଖିବାକୁ ପାଇବା । ଉଭୟ ଅଞ୍ଚଳ
ଚୈନିକ ଓ ଆରବୀୟ ବଣିକ ମାନଙ୍କ
ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲେ ।
କେରଳର ଭୂଗୋଳ ଯୋଗୁଁ ହିଁ ସେଠାରେ
ମସଲାମସଲି ଇତ୍ୟାଦିର ଚାଷବାସ
ହୋଇପାରିଲା ତଥା ଲଦ୍ଦାଖର ବିଶେଷ
ଭୌଗଳିକ ଅବସ୍ଥିତି ଓ ଏହାର ପଶମ
ଯୋଗୁଁ ହିଁ ଏହି ଅଞ୍ଚଳଗୁଡ଼ିକୁ
ବେପାରିମାନେ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଆସିଲେ
। ଅତଏବ ଗୋଟିଏ ଅଞ୍ଚଳର ସାଂସ୍କୃତିକ
ଜୀବନରେ ଅନେକ ସମୟରେ ଇତିହାସ ଓ
ଭୂଗୋଳ ଛନ୍ଦିହୋଇଥାଆନ୍ତି ।
ବିଭିନ୍ନ
ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିବା
କେବଳ ଅତୀତର କଥା ନୁହେଁ । ଆମର
ସମସାମୟିକ ଜୀବନରେ ମଧ୍ୟ ଆମେ
ଯେତେବେଳେ ଜୀବିକା ଅର୍ଜନ ପାଇଁ
ସ୍ଥାନରୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତର ହେଲାବେଳେ
ଆମର ସାଂସ୍କୃତିକ ପରମ୍ପରା ଓ
ଜୀବନଶୈଳୀ ଆମର ନୂଆ ବାସସ୍ଥାନର
ଅଂଶବିଶେଷ ବନିଯାଏ । ସେହିପରିଭାବରେ
ଆମେ ଆମର ନିଜର ପଡ଼ିଶାରେ ମଧ୍ୟ
ଭିନ୍ନଭିନ୍ନ ଜନଗୋଷ୍ଠୀର ଲୋକମାନଙ୍କ
ସହିତ ମିଶି ଚଳୁଛୁ । ପରସ୍ପରର
କାମ କରିବାର ବାଟ ବିଷୟରେ ଜାଣିବା
ତଥା ନିଜର ଓ ଅନ୍ୟର ଜୀବନ,
ପରମ୍ପରା
ଓ ଚଳଣୀ ବିଷୟରେ ଗପଟିମାନ ଶୁଣିବାରେ
ଆମେ ଆମର ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ
କରୁ ।
ବି.ଦ୍ର. - ଏନ.ସି.ଇ.ଆର.ଟି. ଛାପିଥିବା ଷଷ୍ଠ ଶ୍ରେଣୀର ସମାଜ ବିଜ୍ଞାନ ପୁସ୍ତକ 'ସୋସାଲ ଆଣ୍ଡ ପଲିଟିକାଲ ଲାଇଫ - ୧'ର ପ୍ରଥମ ଅଧ୍ୟାୟର କିଛି ଅନୁଦିତ ତଥା ସମ୍ପାଦିତ ଅଂଶ ।
