ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କର ଶିକ୍ଷାବିଚାର
'ଛାତ୍ରମାନେ
କଅଣ କରିବେ' - ୧
|
୧୯୨୦ ଦଶକର ଶେଷ ଭାଗରେ ଉତ୍ତୋଳିତ ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କର ଚିତ୍ର ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍ |
ଆପଣମାନଙ୍କର
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ମହାଶୟଙ୍କର ଯେଉଁ
ପାରିବାରିକ ଦୁଃଖ ଘଟି ଅଛି,
ମୁଁ
କିଛି କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେଥିରେ
ଗଭୀର ସମବେଦନା ପ୍ରକାଶ କରୁ ଅଛି
। ଏଠାରେ ପହଞ୍ଚିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ
ତାହା ମୁଁ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲି ।
ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ମହାଶୟ!
ଆପଣଙ୍କର
ବିଦ୍ୟାୟତନରେ ଆପଣ ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନର
ଆୟୋଜନ କରିଛନ୍ତି,
କେବଳ
ସେଥି ପାଇଁ ନୁହେଁ,
ମାତ୍ର
ପାରିବାରିକ ଦୁଃଖ ସତ୍ତ୍ୱେ ଆପଣ
ଯେ ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଯୋଗ ଦେଇ ଅଛନ୍ତି
ଓ ସଭ୍ୟତାର ଆସନ ଅଳଙ୍କୃତ କରି ମୋ
ପ୍ରତି ଯେଉଁ ସମ୍ମାନ ସଦର୍ଶନ
କରି ଅଛନ୍ତି,
ସେଥି ପାଇଁ
ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉ ଅଛି
। ଆପଣଙ୍କର ଦୁଃଖରେ ମୋତେ ସମଦୁଃଖୀ
ବୋଲି ବିବେଚନା କରିବେ ।
ଗୋଟିଏ
ସାଧାରଣ ଲକ୍ଷଣ
ଆଜି
ଅପରାହ୍ନ ମୋତେ ଅଭିନନ୍ଦନ ଓ ଖଦୀ
ପାଣ୍ଠି ପାଇଁ ଯେଇଁ ଦାନ ଦିଆ ଯାଇଛି
ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ
ଓ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଛି
। ଆପଣମାନେ ମୋ ପ୍ରତି ଯେଉଁ
ଶ୍ରଦ୍ଧା ଜ୍ଞାପନ କରି ଅଛନ୍ତି ଓ
ଏହି ଦେଶର ଦରିଦ୍ରତମ ଜନସାଧାରଣ
ସହିତ ନିଜକୁ ଯେଉଁ ସମଜ୍ଞନ
କରି ଅଛନ୍ତି ,ତାହା
ମୋତେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟନ୍ୱିତ
କରୁ ନାହିଁ । କାରଣ ଏହି ସୁନ୍ଦର
ଦେଶର ଏ ମୁଣ୍ତରୁ ସେ ମୁଣ୍ତ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ
ଯେଉଁ ଆଡ଼େ ଯାଇଛି ,ସର୍ବତ୍ର
ଏହି ଏକା କଥା ଦେଖିଛି । ଅନେକ
ବାଧାବିଘ୍ନ ଥାଇ ସୁଦ୍ଧା ଏହା ମୋ
ପକ୍ଷରେ ଏତେ ଦେଶୀ ଆନନ୍ଦ ଓ
ଆଶ୍ୱାସନାର କଥା ଯେ,
ଭାରତର
ଛାତ୍ରମାନେ ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟରେ
ମୋତେ ଆଦରରେ ସ୍ଥାନ ଦେଇ ଅଛନ୍ତି
।
ଛାତ୍ରମାନେ ମୋତେ ଏହି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ
ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିବା ଓ
ଦରିଦ୍ର ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ସହିତ
ନିଜକୁ ସମାନ ଜ୍ଞାନ କରିବା ସତ୍ତ୍ୱେ
ସେମାନଙ୍କର ଯେ ଆହୁରି ଅନେକ
କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଅଛି,
ମୋର
ଏହି ମନୋଭବ ମୁଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନ କରି
ରହି ପାରୁ ନାହିଁ । କାରଣ ଆପଣମାନେ
ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତରେ ଆଶାଭରସା । ସ୍କୁଲ
ଓ କଲେଜ ଶିକ୍ଷା ଶେଷ କରିବା ପରେ
ଆପଣମାନଙ୍କୁ ସାଧାରଣ ଜୀବନ ଯାପନ
କରିବାକୁ ଏ ଦେଶରେ ଦରିଦ୍ର
ଜନସାଧାରଣଙ୍କୁ ଚଳାଇବାକୁ ଆହ୍ନାନ
ଆସିବ । ତେଣୁ ଆପଣମାନେ (ଛାତ୍ରମାନେ)
ନିଜର
ଦାୟିତ୍ୱ ଉପଲବ୍ଧ କରିବେ ଏବଂ ସେହି
ଉପଲବ୍ଧିକୁ ଆହୁରି ଅଧିକ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ
ଭାବରେ ଦେଖାଇବେ ଏହା ମୁଁ ଆଶା କରେ
।
ଏହା ଏକ ଉଲ୍ଲେଖଯୋଗ୍ୟ ତଥା
ଦୁଃଖର କଥା ସେ ଅଧିକାଂଶ ଛାତ୍ର
ଛାତ୍ରାବସ୍ଥାରେ ଯେଉଁ କ୍ଷଣିକ
ମହନୀୟ ଆବେଗ ହୃଦୟରେ ପୋଷଣ କରି
ଥାଆନ୍ତି, ପାଠ ପଢ଼ା ଶେଷ ହେବା
ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେ ସବୁ କୁଆଡ଼େ
ଉଭେଇ ଯାଏ । ଅଧିକାଂଶ ଛାତ୍ର
ପାର୍ଥିବ ସୁଖସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟର
ଆଶାରେ ରହନ୍ତି । ନିଶ୍ଚୟ କିଛି
ଭୁଲ ଏ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ରହି ଯାଇଛି
। ଗୋଟିଏ କାରଣ ଅଛି, ଯାହା ସୃସ୍ପଷ୍ଟ
। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିକ୍ଷାବିତ୍ ଏବଂ
ଯେଉଁମାନେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ
ଆସନ୍ତି, ସେମାନେ
ସମସ୍ତ ଉପଲବ୍ଧ କରି ଅଛନ୍ତି ଯେ, ଆମର ଶିକ୍ଷା-ପଦ୍ଧତି
ଦୋଷଯୁକ୍ତ । ପ୍ରକୃତରେ ଏ ଦେଶରେ
ଆବଶ୍ୟକତା ସଙ୍ଗେ, ବିଶେଷତଃ ଦରିଦ୍ର
ଭାରତର ଆବଶ୍ୟକତା ସଙ୍ଗେ, ଏହି
ଶିକ୍ଷାର କୌଣସି ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ
ନାହିଁ । ଯେଉଁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆ ଯାଉ ଅଛି, ତାହା
ଏଭଳି ଏକ ବ୍ୟାପକ ବିଷୟ ଯେ, ଏପରି
ସଭାରେ ଆପଣମାନେ ଓ ମୁଁ ଆଲୋଚନା
କରି ପାରିବା ନାହିଁ ।
ବି. ଦ୍ର. - ଏହି ଲେଖାଟି ପ୍ରଥମେ 'ୟଙ୍ଗ
ଇଣ୍ତିଆ' ପତ୍ରିକାର ତା୮-୯-୧୯୨୭ରିଖର ପ୍ରକାଶିତ ସଙ୍ଖ୍ୟାରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇଥିଲା ।