ଗାନ୍ଧୀଜୀଙ୍କର ଶିକ୍ଷାବିଚାର

'ଛାତ୍ରମାନେ କଅଣ କରିବେ' - ୩

୧୯୩୦ ଦଶକର ବଜାର କଳାକୃତି (ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍)

ସବୁଠାରୁ ସହଜ କାର୍ଯ୍ୟ

ଖଦୀ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି ବ୍ୟବହାର କରିବେ ନାହିଁ ଏହି ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଶେଷ ଥର ପାଇଁ କରିବା ଆପଣମାନଙ୍କ ପକ୍ଷରେ ଦୁନିଆରେ ସବୁଠାରୁ ସହଜ କାର୍ଯ୍ୟ ହେବ । କାରଣ ଯେଉଁମାନେ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ, ସେମାନଙ୍କ ହାତରେ କାର୍ଯ୍ୟ ହେବ, କାରଣ ଯେଉଁମାନେ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ ସେମାନଙ୍କ ହାତରେ ଏହା ଦୁଇ ପଇସା ଦେବ । ମୁଁ ଶୁଣୁଛି ଯେ, କେବଳ ଏହି ଗୋଟିଏ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଆପଣମାନେ ୧୪୦୦ ଜଣ ଅଛନ୍ତି । ଏହି ଚଉଦ ଶହ ଜଣ ଯଦି ପ୍ରତିଦିନ ଅଧ ଘଣ୍ଟା ଲେଖାଏଁ ସୂତା କାଟନ୍ତି, ସେମାନେ ଦେଶର ସମ୍ପଦ ବସ୍ତତଃ କେତେ ଚଢ଼ାଇ ପାରିବେ ତାହା ବିଚାର କରନ୍ତୁ । ତଥାକଥିତ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ଚଉଦଶହ ଛାତ୍ର କଣ କରିପାରିବେ ଭାବି ଦେଖନ୍ତୁ । 

ଯଦି ଏହି ଚଉଦଶହ ଯୁବକ ବାଲ୍ୟ ବିବାହ ସହିତ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ସମ୍ପର୍କ ନ ରଖିବାକୁ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପ କରନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣମାନଙ୍କର ପାରିପାର୍ଶ୍ୱିକ ସମାଜରେ କେଡ଼େ ବଡ଼ ସଂସ୍କାର ଆଣି ପାରିବେ ତାହା କଳ୍ପନା କରନ୍ତୁ । ଯଦି ଏହି ଚଉଦଶହ ଜଣ ବା ଏଥି ମଧ୍ୟରୁ ଉଲ୍ଲେଖଯୋଗ୍ୟ ସଙ୍ଖ୍ୟାର ଛାତ୍ର ସେମାନଙ୍କର ଅବସର ସମୟରେ କିମ୍ୱା ରବିବାରର ଆଂଶିକ ସମୟ ମଦ୍ୟାସକ୍ତ ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ଯଥାସମ୍ଭବ ମୃଦୁ ମେଳାପୀ ଭାବରେ ସେମାନଙ୍କ ସହ ବ୍ୟବହାର କରି ସେମାନଙ୍କ ହୃଦୟ ଅଧିକାର କରି ପାରିବେ, ତେବେ ଆପଣମାନେ ସେମାନଙ୍କର ଓ ଦେଶର କେଡ଼େ ସେବା କରିପାରିବେ ଅନୁମାନ କରନ୍ତୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ପ୍ରଚଳିତ ଦୋଷଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷାପ୍ରଣାଳୀ ସତ୍ୱେ ଆପଣମାନେ ଏହା କରି ପାରିବେ । ଏଥି ପାଇଁ ଆପଣମାନଙ୍କୁ ବେଶି କିଛି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ନାହିଁ । କେବଳ ନିଜର ହୃଦୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କଲେ କିମ୍ୱା ରାଜନୀତିକ ଜଗତରେ ପ୍ରଚଳିତ ଭାଷାରେ କହିବାକୁ ଗଲେ “ଦୃଷ୍ଟିକୋଣ ବଦଳାଇଲେ,” ଏହା ହୋଇ ପାରିବ ।

ଗମ୍ଭୀର ପରିସ୍ଥିତି

ଯେଉଁ ଗମ୍ଭୀର ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଜି ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଏଠାରେ ଏକତ୍ର ହୋଇ ଅଛୁଁ ଏବଂ ଯେଉଁ ସନ୍ଦର୍ଭରେ ମୋର ବକ୍ତୃତା ମୁଁ ଆରମ୍ଭ କଲି, ତାକୁ ଯଦି ଆପଣମାନେ ବିଚାର କରନ୍ତି, ତେବେ ଆପଣମାନେ ଏହି ଅବସରରେ ସଦ୍‌ବ୍ୟବହାର କରିବେ ବୋଲି ମୁଁ ଆଶା କରେ । ପାରିବାରିକ ଦୁଃଖ ହେତୁରୁ ଯଦି କୌଣସି ଛାର ସଂସାରୀ ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ଯୋଗ ଦେବାକୁ କ୍ଷାନ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ତେବେ ସେ ଠିକ୍ କରିଛନ୍ତି ବୋଲି ନିଜେ ଓ ଦୁନିଆ କହିବେ । ଯେଉଁବ୍ୟକ୍ତି ଏପରି ଶୋକ୍ଲକୁ ଝୁରି ନହୋଇ ସେହି ଶୋକକୁ ଭଗବାନ ଓ ମାନବ ଜାତିର ସେବାରେ ରୂପାନ୍ତରିତ କରି ପାରନ୍ତି, ତେବେ ତାଙ୍କଠାରେ ମହତ୍ତ୍ୱ ଓ ଶକ୍ତି ଅଛି ବୋଲି ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ସମଗ୍ର ମାନବ ସମାଜ ସେ ମୂଳତଃ ଏକ ଏହା ଏହିପରି କାର୍ଯ୍ୟରୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ବୁଝିବାକୁ ସମର୍ଥ ହେଉ । ମୋର ବକ୍ତବ୍ୟ ଆପଣମାନେ ଭଗବାନ୍‌ଙ୍କ କୃପାରୁ ବୁଝି ପାରନ୍ତୁ । ଆପଣମାନଙ୍କର ଅଭିନନ୍ଦନ ଅର୍ଥସାହାଯ୍ୟ ଓ ବକ୍ତବ୍ୟ ପାଇଁ ପୁଣି ଥିରେ ମୁଁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉ ଅଛି ।

ବି. ଦ୍ର. - ଏହି  ଲେଖାଟି ପ୍ରଥମେ 'ୟଙ୍ଗ ଇଣ୍ତିଆ' ପତ୍ରିକାର ତା୮-୯-୧୯୨୭ରିଖର ପ୍ରକାଶିତ ସଙ୍ଖ୍ୟାରେ ପ୍ରକାଶ  ପାଇଥିଲା ।