ବାବର ମୂର୍ତ୍ତି

ଜ୍ୟୋତି ନନ୍ଦ

ଉଜବେକିସ୍ତାନର ଆନ୍ଦିଜନ ସହରର ବାବର ଠକର ଦୃଶ୍ୟ (ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍)

ବାବରଙ୍କର ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମୋଗଲ ଜହାଁପନାଙ୍କର ଏହିପରି ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ରହିଥାଇ ପାରେ । ଜାଣିଲେ କୃତଜ୍ଞ ହେବି । ମୋଗଲ ସମ୍ରାଟ ମାନେ ନିଜର ତୈଳଚିତ୍ର ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେଉଥିଲା ବେଳେ ନିଜର ଭାସ୍କର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ଆଗଭର ହେଉ ନ ଥିଲେ । ଏହା ପଛରେ ଇସଲାମ୍ ଧର୍ମରେ ପିତୁଳା ନିଷେଧ ପ୍ରମୁଖ କାରଣ ବୋଲି ଗ୍ରହଣ କରା ଯାଇ ପାରେ ।

ଉଜବେକିସ୍ତାନର ଆଣ୍ଡିଜାନ ନାମକ ସ୍ଥାନରେ ଏହି ସ୍ଥାପତ୍ୟଟି ବିରାଜିତ । ସ୍ଥାପତ୍ୟଟି ମୋଗଲ ଶାସନର ୧୫୨୬ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦରେ ଭାରତରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ଜହିରୁଦ୍ଦିନ ମହମ୍ମଦ ବାବରଙ୍କର ।

ଭାରତରେ ବାବର ନିହାତି ସୁପରିଚିତ।ତାଙ୍କର ଆତ୍ମଜୀବନୀ  ତୁଝକ୍-ଇ-ବାବରି ରେ ସେ ଭାରତୀୟ ମାନଙ୍କୁ ନିହାତି ଅସୁନ୍ଦର ବୋଲି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି । ଦୟା କରି ଏତେ କାଳ ପରେ ଏହାକୁ ନେଇ ଗୋଳ କରିବାରେ ଆମର ଅସୁନ୍ଦର ପଣ ବେଶି ଦେଖା ଯିବ ।

ଛଅଫୁଟରୁ ଅଧିକ ଉଚ୍ଚତା ବିଶିଷ୍ଟ ଗୌରାଙ୍ଗ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ଏହି ବିଚକ୍ଷଣ ସେନାନାୟକଙ୍କୁ ସାମ୍ନାର ଅପେକ୍ଷାକୃତ କ୍ଷୁଦ୍ରକାୟ ଶ୍ୟାମାଙ୍ଗମାନେ ଅସୁନ୍ଦର ମନେ ହୋଇ ପାରି ଥାଆନ୍ତି । ସେଇଥି ପାଇଁ ସେ ହୁଏତ ଭାରତର ଶାସନ କର୍ତ୍ତା ହେଲେ ବି, ଏକେଣା ଜାଗା ଲାହୋରରେ ନିଜର ରାଜଧାନୀ ରାଜଧାନୀ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ । କିଏ ଜାଣେ ?

ସମ୍ରାଟ ବାବର (ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍)

ବାବର କିନ୍ତୁ ଭାରତୀୟମାନଙ୍କୁ ଅସୁନ୍ଦର ବୋଲି କହିବାର ଗୋଟିଏ ପରିଷ୍କାର ମାପକାଠି ତିଆରି କରିଛନ୍ତି ତାଙ୍କ ଆତ୍ମକଥାରେ । ସେଇଟି ହେଲା ଭାରତୀୟ ମାନେ ତରଭୁଜ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଫଳ ଅଛି ବୋଲି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ; ଆଉ ଏଡିକି ଅସୁନ୍ଦର ସେମାନେ ଯେ ଜନ୍ନତ୍‌ର ସବୁଠାରୁ ସୁନ୍ଦରତମ ବସ୍ତୁଟି ସମ୍ପର୍କରେ ତାଙ୍କର ଆଦୌ ଧାରଣା ନାହିଁ ।

ବାବରଙ୍କର ସେଇ ସୁନ୍ଦରତମ ବସ୍ତୁଟି ହେଲା ଗୋଲାପ ଫୁଲ । ଅବଶ୍ୟ ଆମେ ଏ କଥା ଯୁକ୍ତି କରି ପାରିବା ନାହିଁ ଯେ ଆମର ଗୋଟିଏ ବେମାରି ଥିଲା ସେତେବେଳେ । ଫୁଲକୁ ଦେଖିଲେ ଆମେ ଘଡ଼ିକୁ ଘଡ଼ି ମୁର୍ଛା ଯାଉ ଥିଲୁ । ବାବର ଏ କଥା ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ବହୁତ କିସମର ବେମାରିର କଥା କିଏ ସାହସ କରି ଜହାଁପନ୍ନାଙ୍କୁ ବଖାଣିବ ?

ଆନ୍ଥୋଫୋବିଆ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଅସୁଖ ଅଛି । ସେଇ ଥିରେ ଯେଉଁମାନେ ଅସୁସ୍ଥ, ସେମାନେ ଫୁଲକୁ ଭୟ ପାଆନ୍ତି । ଫୁଲକୁ ପାଖରେ ଦେଖିଲେ ସେମାନଙ୍କର ଚେତା ବୁଡ଼ିଯାଏ । ଦୁଃଖର କଥା, ସାଧାରଣ ଲୋକ କିଏ ଏହା ଭୋଗୁଛି ଅଧୀନକୁ ଜଣା ନାହିଁ । ଦୁଇ ଜଣଙ୍କର କଥା କୁହାଯାଇ ପାରିବ । ପ୍ରଥମ ଜଣକ ଫରାସୀ ରାଷ୍ଟ୍ରବିପ୍ଳବ ସମୟର ଦାର୍ଶନିକ ଭୋଲଟାୟାର୍ । ଆଉ ଆର ଜଣକ ହେଉଛନ୍ତି ଇଂଲଣ୍ଡର ରାଣୀ ପ୍ରଥମ ଏଲିଜାବେଥ୍ ।

ପ୍ରଥମ ଏଲିଜାବେଥ୍‌ଙ୍କର ଭାରି ଭୟ ଥିଲା ଫୁଲକୁ, ବିଶେଷତଃ ଗୋଲାପ ଫୁଲକୁ ।