ନିଖିଳ ଓଡ଼ିଶାର ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ

ଗୋପବନ୍ଧୁ ଦାଶ

ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧର ଭାରତୀୟ ଯୋଦ୍ଧାଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ମୃତିସ୍ତମ୍ଭ
ପଣ୍ଡିଚେରୀ ଠାରେ ସ୍ଥିତ (ୱିକିମିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍)

ଗତ ଅପ୍ରେଲ ମାସରେ ଉତ୍କଳ ସମ୍ମିଳନୀ ଅଧବେଶନ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କଟକରେ ନିଖିଳ ଓଡିଶାର ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ ଅଧିବେଶନ ହୋଇଥିଲା । ପୁରୀର ସୁପରିଚିତ ଶ୍ରଦ୍ଧେୟ ବାବୁ ଜଗବନ୍ଧୁ ସିଂହ ସଭାପତି ହୋଇଥିଲେ । ଏ ଅନୁଷ୍ଟାନର ନାମ କାର୍ଯ୍ୟତଃ ଯଥାର୍ଥରେ ଏଥର ସାର୍ଥକ ହୋଇଅଛି । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ପୂର୍ବବର୍ଷମାନଙ୍କ ପରି କୌଣସି ପ୍ରକାର ଭେଦବାଦ ଦଳଗତ ମତାନ୍ତର ବା ଅନୈକ୍ୟ ଅଧିବେଶନରେ ଦେଖାଯାଇ ନଥିଲା । ଆଗରୁ ଯେ କେତେକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅନୁଷ୍ଠାନ ଥିଲା, ସେ ସବୁ ଏହି ସମ୍ମିଳନୀର ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ହୋଇଥିଲା । ଓଡିଆଭାଷୀ ପ୍ରଦେଶର ଯେ କୌଣସି ଛାତ୍ର ବର୍ଣ୍ଣ, ଧର୍ମ, ଜାତି ନିର୍ବିଶେଷରେ ଏହି ସମ୍ମିଳନୀର ସଭ୍ୟ ହୋଇପାରିବେ । ଏହାଦ୍ୱାରା ଯୁବକମାନଙ୍କ ହୃଦୟରେ ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ଓଡ଼ିଆଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳର ଏକତ୍ୱ ସମ୍ୱନ୍ଧେ ଦୃଢ଼ ଧାରଣା ଓ ପ୍ରବଳ ଆକାଂକ୍ଷା ଯେ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଅଛି ଏହା ବୋଲିବା ବାହୁଲ୍ୟ । ମାତ୍ର ଏହା ବୋଲି ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ ଅବଶ୍ୟ ରାଜନୈତିକ ଆନ୍ଦୋଳନ ନୁହେଁ । ନିଖିଳ ଉତ୍କଳର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସ୍ନେହ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଏକତା ଜନ୍ମାଇବା ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟ । ଏଥର ଅଧିବେଶନରେ ସମ୍ମିଳନୀର ଗଠନ ଏବଂ କାର୍ଯ୍ୟ ନିର୍ବାଦ ନିମନ୍ତେ କେତେକ ନିୟମ ପ୍ରଣୟନ କରାଯାଇଅଛି । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଛଡ଼ା ସ୍କୁଲ କଲେଜ ଶିକ୍ଷକ ଓ ଅଧ୍ୟାପକ ଏବଂ ବାହାରେ କେତେକ ଶିକ୍ଷାନୁରାଗୀ ବ୍ୟକ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟନିର୍ବାହିକା ସଭାରେ ନିଆଯାଇ ଅଛନ୍ତି । ସ୍ଥୁଳରେ ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀର ଉଦାରତା ଏବଂ ସାମ୍ୟବାଦ ନୀତି ଅତୀବ ପ୍ରଶଂସନୀୟ ।

ଆଜକୁ ପ୍ରାୟ ବାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା କଟକରେ ଉତ୍କଳ ଯୁବକ ସମିତି ଗଠିତ ହୋଇଥିଲା । ପ୍ରଥମ ତିନି ଚାରି ବର୍ଷ ଏହାଦ୍ୱାରା କେତେଗୁଡ଼ିଏ ଦେଶହିତକର ସାଧାରଣ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପାଦିତ ହୋଇଥିଲା । ମାତ୍ର ନାନା ଘଟଣା ପ୍ରବାହରେ ଏହାର ମୌଳିକ ସ୍ୱାତନ୍ତ୍ର୍ୟ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତା ରହି ପାରିଲା ନାହିଁ । ଏହା କଲେଜରେ ଏକ ନୀରସ ଆଲୋଚନା ସମିତିରେ ପରିଣତ ହେଲା । ଓଡ଼ିଶାର ନାନା ସ୍ଥାନରେ ଏହାର ଶାଖା ସମିତିମାନ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥିଲା । ମାତ୍ର କେନ୍ଦ୍ର ସମିତିର ତିରୋଧାନ ସେଗୁଡି଼କ କ୍ରମେ ଅନୁସାରଣ କଲେ ସମସ୍ତେ ଅକୁଣ୍ଠିତ ଚିତ୍ତରେ ସ୍ୱୀକାର କରିବେ । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଧାରଣା ଯେଡ଼େ ସାମାନ୍ୟ ଏବଂ ସ୍ୱଳ୍ପକାଳ ସ୍ଥାୟୀ ହେଲେ ସୁଦ୍ଧା, କୌଣସି ସଦନୁଷ୍ଠାନ ଏକାବେଳକେ ଧ୍ୱଂସ ପାଏ ନାହିଁ ଏହା ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ପୁଣି ନୂତନ ଓ ଉନ୍ନତତର ଆକାରରେ ଅନ୍ୟ ଅନୁଷ୍ଠାନର ସୂତ୍ରପାତ ହୁଏ । ପୂର୍ବ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଏହି ପରବର୍ତ୍ତୀ ଅନୁଷ୍ଠାନ ନିୟାମକ ଏବଂ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ।

ନିଖିଳ ଓଡ଼ିଶାର ଛାତ୍ରସମ୍ମିଳନୀ ଛ' ବର୍ଷ ହେଲା ହୋଇଥିଲା ସୁଦ୍ଧା ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାହାର ମୂଳଭିତ୍ତି ଦୃଢ଼ ହୋଇନଥିଲା । ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ସାର୍ବଜନୀନ ଆଦର ଓ ସହାନୁଭୂତି ପାଇ ନଥିଲା । ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଅହଙ୍କାର ବିବାଦ ବିଦ୍ୱେଷରେ ଏହା କଳୁଷିତ ହୋଇଥିଲା । ଯଥାର୍ଥାରେ ଏହି ବର୍ଷ କଟକରେ ଏହାର ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଅଛି । ଉତ୍କଳ ଯୁବକ ସମିତି ପ୍ରାରମ୍ଭରେ କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଯାଜପୁରର ଦୁର୍ଭିକ୍ଷରେ ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରି କଠିନ ସାଧନାରେ ପ୍ରାଣ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରିଥିଲେ । ନିଖିଳ ଓଡିଶାର ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ ମଧ୍ୟ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହିପରି ଗୁରୁତର ସାଧନାର ସମ୍ମୁଖୀନ । ଦେଶବ୍ୟାପୀ ଭୀଷଣ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷରେ ଯଥା ସାଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ନିମନ୍ତେ ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ ଛାତ୍ର ସମାଜ ଆଜି ବଦ୍ଧପରିକର ହୋଇଅଛନ୍ତି । ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଅର୍ଥବଳ ନାହିଁ । ଆପାଣାର ଶକ୍ତି, ସମୟ ଓ ଜୀବନକୁ ଦେଶବାସୀଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇବା ନିମନ୍ତେ ଅଛି କେବଳ ପ୍ରବଳ ଆକାଂକ୍ଷା । ଏ ପବିତ୍ର ଆକାଂକ୍ଷା ଚରିତାର୍ଥ କରିବାରେ ଦେଶବାସୀ ସେମାନଙ୍କର ସହାୟ ନ ହେଲେ ସେମାନଙ୍କର ଆଉ ଚାରା କଅଣ ?

ଏବ ର୍ଷ ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ କେତେଗୁଡିଏ କାର୍ଯ୍ୟର ପ୍ରସ୍ତାବ କରିଅଛନ୍ତି । ତାହିଁ ମଧ୍ୟରୁ ଦୁଇଟି ମୁଖ୍ୟ - ଓଡିଶାର ଶିକ୍ଷା କେନ୍ଦ୍ର କଟକରେ ଏକ ସାଧାରଣ ପାଠାଗାର ସ୍ଥାପନ ଏବଂ ସାମରିକ ଶିକ୍ଷାରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଯୋଗଦାନ । ଆମ୍ଭେମାନେ ଦୁଇ ପ୍ରସ୍ତାବକୁ ଅନ୍ତରରେ ସହିତ ସମର୍ଥନ କରୁଅଛୁଁ । କଟକରେ ଏକ ସାଧାରଣ ପାଠାଗାରର ଅଭାବ ବହୁ ଦିନ ହେଲା ଅନେକେ ଉପଲବ୍‌ଧି କରୁଅଛନ୍ତି । ସ୍କୁଲ କଲେଜ ଛଡ଼ା ଏପରି କୌଣସି ସ୍ଥାନ ନାହିଁ ଯେଉଁଠାରେ ବୟସ୍କ ଛାତ୍ରମାନେ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦରେ ମିଳିମିଶି ଜ୍ଞାନ ଆଲୋଚନା ସଦାଳାପ, ବା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ପ୍ରକାର ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ଅଥଚ ସରସ ଆମୋଦରେ ବିଶ୍ରାମ ସମୟ କଟାଇ ପାରିବେ । ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ବଡ଼ବଡ଼ ସହରରେ ଏପରି ବହୁ ଅନୁଷ୍ଠାନ ରହିଅଛି । ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନମାନ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଜ୍ଞାନର ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ସମ୍ପ୍ରସାରଣରେ ବହୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ । କେତେ ସୂତ୍ରରେ କେତେ ଉପାୟରେ ଆଜିକାଲି ଯେ ସଭ୍ୟଦେଶମାନଙ୍କରେ ଜ୍ଞାନର ବିକିରଣ ହେଉଅଛି, ତହିଁର ଇୟତ୍ତା ନାହିଁ । ଓଡିଶାରେ ଏବେ ସ୍କୁଲ କଲେଜ ସଂଖ୍ୟା ଯଥେଷ୍ଟ ନୁହେଁ ପୁଣି ତାହା ଛଡ଼ା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରସାରର ଅନ୍ୟ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ପନ୍ଥାନାହିଁ । ଏଥିରେ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ଛାତ୍ରମାନେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପ୍ରଦେଶର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ପରି ଉନ୍ନତି ନ ଦେଖାଇ ପାରିବା ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ନୁହେଁ । ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ ଛାତ୍ର ସମାଜର ଏ ଅଭାବ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶାର ବିଷୟ । ମାତ୍ର ସାଧାରଣଙ୍କର ଆର୍ଥିକ ସାହାଯ୍ୟ ବିନା ଏ ଉଦ୍ୟମ କେବଳ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ପର୍ଯ୍ୟବସିତ ହେବ ।

ସାମରିକ ଶିକ୍ଷା ସମ୍ୱନ୍ଧୀୟ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ଛାତ୍ରମାନେ ସାଧାରଣ ସାହାଯ୍ୟ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିବା ପ୍ରୟୋଜନ ନାହିଁ । ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ପକ୍ଷରେ ସାମରିକ ଶିକ୍ଷା ଯେ ଆବଶ୍ୟକ ଏହା ଭାରତୀୟ ରାଜନୈତିକ ନେତାମାନେ ବହୁ କାଳ ହେଲା ସରକାରଙ୍କୁ କହି ଆସୁଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ଇଂରାଜୀ ଗଭର୍ଣ୍ଣମେଣ୍ଟ ତହିଁରେ କର୍ଣ୍ଣପାତ କରି ନ ଥିଲେ । ଇଉରୋପର ମହାଯୁଦ୍ଧରେ ଏ ଆବଶ୍ୟକତା ବିଶେଷ ଭାବରେ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଅଛି । ଇଂଲଣ୍ଡ, ଜର୍ମାନୀ, ଫ୍ରାନ୍‌ସ ପ୍ରଭୃତି ଦେଶର କେତେ ପ୍ରତିଭାଶାଳୀ ଯୁବକ ଜାତୀୟ ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରକୋଷ୍ଠ ଛାଡ଼ି ଭୀଷଣ ସମରପ୍ରାଙ୍ଗଣରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥିଲେ ତାହାର ସଙ୍ଖ୍ୟା ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କର ମଧ୍ୟରୁ ଅନେକେ ପିତା ମାତା ପରିବାରବର୍ଗଙ୍କୁ ଚିରଦିନ ଲାଗି ଶୋକସାଗରରେ ଭସାଇ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟକୁ ପ୍ରୟାଣ କରିଅଛନ୍ତି, ଆଉ କେତେକ ହୁଏତ ଚିରଜୀବନ ଅକର୍ମଣ୍ୟ ହୋଇଅଛନ୍ତି, କେହି ବିଜୟ ଗୌରବରେ ଅଳଙ୍କୃତ ହୋଇ ଫେରି ଅଛନ୍ତି । ସେ ଯାହା ହେଉ ଏ ଯୁବକମାନଙ୍କର ଆତ୍ମୋତ୍ସର୍ଗ ଜାତୀୟ ଉନ୍ନତିର ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ଉପାଦାନ । ଆତ୍ମାରକ୍ଷା କରିବାର ଯାହାର ଶକ୍ତି ନାହିଁ ସେ ମନୁ‌ଷ୍ୟ ନୁହେଁ । ସେହିପରି ଅନ୍ୟର ଆକ୍ରମଣରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ନିମନ୍ତେ ଯେଉଁ ଜାତିର ସମ୍ୱଳ ବା ସାମର୍ଥ୍ୟ ନାହିଁ ସେ ଜାତି ନୁହେଁ । ଆମ୍ଭେମାନେ ଜାତୀୟ ଜୀବନର ଯେତେ ଆସ୍ଫାଳନ କରେ ପଛକେ ଆତ୍ମରକ୍ଷା କରିବା ଲାଗି ସକ୍ଷମ ନ ହେବା ଯାଏ ଭାରତବାସୀ ଜାତି ବୋଲି କଦାପି ପରିଗଣିତ ହେବେ ନାହିଁ । ଇଂରେଜ ସରକାର ବର୍ତ୍ତମାନ ଯୁଦ୍ଧ ଶିକ୍ଷା ଲାଗି ଭାରତୀୟ ଯୁବକମାନଙ୍କୁ କେତେକ ସୁବିଧା ଦେବାର ଆଶା ଦେଖାଯାଉଅଛି । ଏହା ଭାରତ ପକ୍ଷରେ ତଥା ବ୍ରିଟିଶ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ପକ୍ଷେ ଅଶେଷ କଲ୍ୟାଣକର ହେବ । ଏ ସୁଯୋଗ ଛାଡ଼ିବା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କ ପକ୍ଷେ ନିତାନ୍ତ ଅଦୂରଦର୍ଶିତା ହେବା । ମଧ୍ୟ ଇଂରେଜ ସରକାର ଅକୁଣ୍ଠିତ ଭାବରେ ଶୀଘ୍ର ଭାରତୀୟ ଯୁବକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସାମରିକ ଶିକ୍ଷା ବିସ୍ତାରର ବ୍ୟବସ୍ଥା ନ କଲେ ପରେ ଅନୁତାପ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବା ବିଚିତ୍ର ନୁହେଁ । ଭାରତୀୟ ଯୁବକମାନଙ୍କର ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଶିକ୍ଷା ଲାଗି ଏ ଦେଶର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଦେଶରେ କଲେଜ ସ୍ଥାପନ ବର୍ତ୍ତମାନ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଅଛି । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ଆଶା ଏଭଳି କଲେଜ ଅନ୍ତତଃ ଦୁଇ ଏକ ପ୍ରଧାନ କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥାନରେ ଶୀଘ୍ର ବସିବ । ସେଥିରେ ପ୍ରବେଶ କରିବା ଲାଗି ଉତ୍କଳୀୟ ଯୁବକ ଆଗହିଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଅ । ଯଥା ସମୟରେ କାର୍ଯ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ନ ହୋଇ ଓଡ଼ିଶା ସକଳ ବିଷୟରେ ପଶ୍ଚାତ୍‌ପଦ ହୋଇ ପଡ଼ିଅଛି । ଏଣିକି ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଆଗଭର ହେବା ଦରକାର । 'ନ ସାହସ ମନାରୁହ୍ୟ ନରୋ ଭଦ୍ରାଣି ପଶ୍ୟତି', ଏହି ସାଧାରଣ ପ୍ରାଚୀନ ପ୍ରବଚନକୁ ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ସର୍ବଦା ମନେ ରଖିବା ଉଚିତ ।

ବିହାର ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନ ଉତ୍କଳ ଯୁବକ ସମତିର ସମସାମୟିକ । ଏହା ବାର ବର୍ଷର ଅନୁଷ୍ଠାନ ମାତ୍ର । ମାତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟ ଶୃଙ୍ଖଳା ଏବଂ କର୍ମଠତା ଯୋଗୁଁ ଏହି ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଏହା ବିହାର ଛାତ୍ର ସମାଜର ଏକ ସୁପରିଚାଳିତ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଦଳଗତ ଉଦ୍ୟମରେ ପରିଣତ ହୋଇଅଛି । ଏହି ସମ୍ମିଳନୀ କି ପ୍ରାଦେଶିକ ଭିତ୍ତି ଉପରେ ସ୍ଥାପନ କରିବା ବିହାରୀ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଏକାନ୍ତ ଇଚ୍ଛା । ସୁତରାଂ ସେମାନେ ଏଥିରେ ଓଡିଶାର ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ସହଯୋଗିତା ଏବଂ ସାହଚର୍ଯ୍ୟ ଲୋଡ଼ନ୍ତି । ଆମ୍ଭେମାନେ ବରାବର କହୁ ନିଜର ସ୍ୱାତନ୍ତ୍ର୍ୟ ରଖି ଓଡିଆମାନେ ଯେତେ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଉଦାର କ୍ଷେତ୍ରରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଆନ୍ତି ତେତେ ଶ୍ରେୟ । ବିହାର ଛାତ୍ର ସମାଜର ଆହ୍ୱାନ ଉତ୍କଳ ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ କଦାପି ଉପେକ୍ଷା କରିବେ ନାହିଁ, ଏହା ଆମ୍ଭେମାନେ ଆଶା କରୁଁ । ମାନ୍ଦ୍ରାଜ ଏବଂ ବମ୍ୱେଇ ପ୍ରଦେଶରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କର ଏକ ମହାସମ୍ମିଳନୀର ପ୍ରସ୍ତାବ କରନ୍ତି । ବର୍ତ୍ତମାନ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନକୁ ମହାଭାରତୀୟ ଭାବ ଯାଇଅଛି । କ୍ରମେ ଏ ଭାବ ପରିପୁଷ୍ଟ ହେଉଅଛି । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କର ପ୍ରାଚୀନ ପୁଣ୍ୟ ପର୍ବ ଆଦି ନାନାବିଧ ଧର୍ମ ଏବଂ ସମାଜଗତ ବିଧାନ ଓ ଅନୁଷ୍ଠାନଦ୍ୱାରା ଯେଉଁ ମହାଭାରତଭାବ ହୃଦୟରେ ଜୀବିତ ଥିଲା ଇଂରେଜ ଶାସନର ନାନା ରାଷ୍ଟ୍ରୀୟ କ୍ରିୟା ଦ୍ୱାରା ତାହା ଅଧିକ ଜାଗ୍ରତ ହେଉଅଛି । ମହାଭାରତ ଛାତ୍ର ସମ୍ମିଳନୀ କାର୍ଯ୍ୟରେ ପରିଣତ ହେଲେ ଭାରତ ଜାତୀୟତାର ଭବିଷ୍ୟତ ବହୁ ପରିମାଣରେ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଏବଂ ସୁନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଉତ୍କଳୀୟ ଛାତ୍ରମାନେ ଏହି ମହାମିଳନରେ ଯଥୋଚିତ ସ୍ଥାନ ଏବଂ ଅଧିକାର ପଇବାର ଦେଖିଲେ ଆମ୍ଭେମାନେ କୃତକୃତ୍ୟ ହେବୁ ।

(ସତ୍ୟବାଦୀ-୧୯୧୮)